Het verhaal achter de Happy Life Store

Van origine ben ik geen verkoper. In mijn klas op de landbouwschool zat wel een jongen die altijd wat handeltjes had lopen. En daar verdiende hij, zeker gezien zijn jeugdige leeftijd, een aardig zakcentje mee. Maar zoals veel mensen dacht ik dat je daar wel een speciale gave voor moet hebben, en dat het wel heel erg moeilijk is. Bijna 2 decennia later ben ik tot de conclusie gekomen dat je er vooral plezier in moet hebben. Voor de rest zijn het wat skills die vrijwel iedereen kan leren. Veel plezier met het lezen van het verhaal achter de Happy Life Store!

De Warmonderhof

Toch had ik toen wel al ondernemersbloed. Aan het begin van het eerste jaar tijdens de intro-dagen van de biologisch-dynamische landbouwschool “de Warmonderhof” vroeg iemand me wat ik wilde worden: ”Ondernemer!” floepte ik er bijna verontwaardigd uit. Ik dacht dat iedereen dat wilde. In ons geval tuinder of boer worden.

De Warmonderhof

Landjuweel de hoeven

De laatste 2 jaar van de opleiding was ik vnl. werkzaam in de tuinbouw. Ik wist zo zeker dat ik hiermee door wilde, dat toen nog een half jaar voor het einde van de opleiding het echtpaar van Landjuweel de Hoeven de school bezocht, zoekende naar een tuinder voor hun bedrijf, ik er meteen vol enthousiasme indook. Zo begon ik in 2005 een tuinderij. Een biologische tuinderij, in samenwerking met dit boerenechtpaar op een zorgboerderij, Landjuweel de Hoeven. Achteraf bezien was dit een vergissing. Ik had beter eerst eens rustig de opleiding kunnen afronden en mijn opties bekijken. Maar in al mijn energie, eigenwijsheid en enthousiasme dook ik er meteen vol in. En zo begon ik een bedrijf terwijl ik ook nog mijn eindwerkstuk moest afronden. Misschien iets te veel van het goede?

Landjuweel de Hoeven

De kerk / sekte

In die jaren was ik naast fanatiek met ondernemen ook fanatiek bezig met de grotere levensvragen. Zelf kwam ik dus van deze school, gestoeld op de leer van Rudolf Steiner ( Vooral bekend van de vrije scholen ). Maar na een paar maal op straat te zijn aangesproken door een aantal evangelisten en daar erg lang mee gediscussieerd te hebben, dacht ik: ”Ik geef het een kans”. En dat was eigenlijk alleen maar zo omdat ik iets in de ogen van één van hen zag wat me deed herinneren aan een wonder van genezing dat ik jaren eerder had meegemaakt. En het bijkomende rotsvaste geloof wat ik toen voor een paar weken had. Wat dat ook geweest moge zijn. Na 5 jaar vond ik het toch wel mooi geweest hier en ging hierin weer mijn eigen weg.

De Deur

Bittere tijden in de witlof

Omdat ik mezelf nu Christen waande en men zich op deze boerderij bezighield met allerlei toen in mijn ogen zweefkezerige en zeker onchristelijke dingen (wat ik nu allemaal, iets ouder en wijzer geworden toch wat anders zie) kon ik hier niet meer blijven. Eigenlijk jammer achteraf, het was een erg mooie plek. En de tuinder uit de buurt met wie ik samenwerkte verklaarde mij ook voor gek. Maar ja, eigenwijs als altijd moest ik mijn eigen weg gaan. En omdat je niet zomaar even ergens een tuinderij begint, en “je toch wat moet” kwam ik via een blauwe maandag op een potperkplantenkwekerij terecht op een grote witlofkwekerij.

Het eerste half jaar hier was superrelaxed, ondanks de lange dagen werken. Er is weinig verantwoordelijkheid aan de lopende band. Iemand  dreigde overspannen te raken. Ik keek mijn collega met vragende ogen aan: ”Overspannen? Hier?” Totdat ik zelf 3 jaar later met een burn-out wegging. Elke dag hetzelfde eentonige werk, collega’s die in een andere taal praten, het uiteindelijk toch wel moordende tempo, de hele dag dezelfde rotmuziek en voor mij ook de toekomst die ik voor me had met een mooie biologische tuinderij met vrouw en kinderen die ik in rook op zag gaan. En zo kun je in 3 jaar tijd van fysiek en mentaal best sterk zijn, overgaan naar zombietoestand zonder enige lust tot leven meer.

Toen ik op een morgen naar mijn slavenbestaan reed, barstte ik in tranen uit en besefte dat de grens nu echt bereikt was. Ik meldde me ziek en ben nooit meer teruggegaan.

Dagbesteding

Na een relatief korte maar inktzwarte depressie van een paar maanden, had ik een manier gevonden om weer uit het slop te geraken. Ik ging tijdelijk, aldus het plan, 1 jaar werken op een zorgboerderij, ditmaal niet als tuinder, maar als, nou ja, deelnemer laten we maar zeggen. Dit ging aardig goed, al duurde het wel 1,5 jaar voordat ik weer bijna helemaal de oude was. Vanaf 2014 kon ik er zelfs als mede-tuinder aan de slag. Helaas bleek ik nog wonden uit het verleden te hebben die me terugtrokken in paniekaanvallen en oververmoeidheid. Ik was wel even beter geweest, maar de copingmechanismen die ik had waren niet essentieel veranderd.

Zuz & Zo

Zo ging ik in de jaren 2014-2020 van zelfhulpboek naar zelfhulpboek, therapie naar therapie, coach na coach. Sommige dingen hielpen even maar de grote lijn was uiteindelijk toch neerwaarts, totdat ik eigenlijk nog maar een schaduw was van de zelfverzekerde sterke jongeman die jaren terug van de landbouwschool kwam.

Toen kwam in 2020 ook nog de crisis. En samen met het feit dat ik hier nu al bijna 10 jaar werkte, en dat het beheerdersechtpaar mij voor zich zag als wonende daar tot het einde van mijn levensdagen in mijn eigen tuindershuisje, deed mij diep van binnen beseffen dat het nu echt anders moest. Dus ik deed iets wat ik jaren eerder al had moeten doen. Ik nam simpelweg een leeg vel papier en schreef zoveel mogelijk dingen op die theoretisch mogelijk zouden zijn. Daar kwam oa. op te staan “sabbatical” en “eigen bedrijf beginnen”, wat ik allebei ook ben gaan doen. Daarbij heb ik een zeer goede coach opgezocht die samen met mij kon geloven in een betere toekomst, en dat was precies wat ik nodig had. En dit was ook een belangrijk keerpunt.

Weer bij 1 beginnen

Wanneer je zo 10 jaar met dezelfde mensen werkt, kunnen er goede maar ook verkeerde patronen ontstaan. 1 zo’n verkeerd patroon was dat ik mezelf niet meer uitte (wat ik “van nature” al weinig deed, daarover straks meer). Daardoor kreeg ik ook lett. last van mijn ademhaling en op zijn ergst van mijn spraak. En heel vaak hoogspanning. Daarnaast was ik behoorlijk vermagerd. Het moment in het begin van de sabbatical dat ik het laatste “gesprek” had (tussen haakjes want de echte Rolf was hier al lang niet meer) met de leiding, waarna ik de boerderij vaarwel zei, was zo’n enorme opluchting, dat ik in 2 maanden tijd 5 kg aankwam en zo weer naar een normaal gewicht  toeging.

Die spanningen die ik al jaren had hadden simpelweg te maken met mijn situatie daar. Daarnaast zei ik in deze tijd de andere kerk waar ik onregelmatig naartoe ging en de daarbij behorende kring ook voorgoed voorbij. Ik was nu bijna 41, verbrandde mijn schepen, en begon weer bij 1.

Sabbatical

Begin januari 2021 begon ik aan mijn sabbatical van 6 maanden. Ik wist zelf al dat ik zeker niet zou terugkeren naar de boerderij, maar wat dan wel was nog niet helemaal duidelijk. Eerst maar eens een paar maanden bijkomen en mijn gezondheid weer op peil krijgen. Ik deed oa. een schrijfoefening van Jordan Peterson, waarbij je schrijft over je verleden, heden en toekomst. Vrij gedetailleerd, zodat je je eigen verhaal gaat zien en bewust een betere toekomst op kunt bouwen, zonder steeds weer in de oude valkuilen te lopen. Daarnaast volgde ik een cursus van Brian Tracy, de internationale succesexpert. De sabbatical ging als een sneltrein voorbij en na het einde van de 6 maanden wist ik het zeker: Ik ga (weer) een eigen bedrijf beginnen.

Brian Tracy

E-commerce

Ik had tijdens mijn sabbatical al een paar kansen voorbij zien komen, maar mijn gezondheid liet het nog niet toe. Nu was ik er klaar voor. Dus ik typte in YT in “een bedrijf beginnen”, en na een negatief bericht van de NOS (Goh…) kwam daar “die irritante Chinees” voorbij, die iedereen in dit wereldje wel kent. Hij was wel irritant goed in overtuigen en zo begon ik in september 2021 met mijn Bol.com avontuur. Sinds februari van dit jaar is daar deze webshop bijgekomen.

Remi alleen op de wereld

Helaas maakte ik weer dezelfde “fout” als toentertijd met de tuinderij. Alles alleen doen. Niet dat ik letterlijk alles alleen doe. Zo is er oa. een boekhouder, zijn er mensen die listings maken, productbeschrijvingen, verpakkingen ontwerpen etc. en verschillende facebook-communities waar veel informatie (“waarde”) gedeeld wordt. Maar dat zijn allemaal mensen die ik voor 100% nog nooit in levende lijve gezien heb. Het gaat allemaal via de laptop.

Ik heb me geregeld afgevraagd waarom dat eigenlijk zo is…

…Waarom is dat eigenlijk zo

Omdat het leven multicausaal onherleidbaar complex in elkaar steekt zal deze vraag nooit exact beantwoord kunnen worden. Echter wat we bijvoorbeeld kunnen doen is een lange vragenlijst van het enneagram institute invullen om een indicatie te krijgen van wat voor een enneagram-persoonlijkstype ik ben. Wat nog niets zegt over hoe zo’n type ontstaat natuurlijk. Daar kwam iig. 5W4 uit. Voor dit artikel duurt het wat lang om daar uitgebreid op in te gaan, maar dit type is iig wel het meest op zichzelf. De 4 en de 5 zijn de meest introverte types en combined krijg je iemand die soms toch een beetje detached van de wereld lijkt te zijn.

Hoezeer ik dat ook eigenlijk niet wil, vandaag werd ik toch weer bij deze waarheid bepaald toen ik in mijn eentje op een terrasje zat met koningsdag. Om me heen kijkend zag ik niet veel anderen die alleen zaten, eigenlijk niemand. Zo ware het. Niet dat daar niets aan te doen is, en niet dat ik het niet anders wil, maar dan is er wel werk aan de winkel, waar ik ook mee bezig ben. (Dus voor iedereen die niets van mij begrijpt, ja ja ik notice het wel (ja in deze business is het gebruikelijk er af en toe wat Engelse termen door te gooien, en dat had ik nog niet gedaan, dus bij deze)), bekijk die korte video in de link maar eens een paar keer goed en try to understand. (! bij 2.22-2.25, nee, het is geen autisme). Mijn 8 is trouwens even sterk ontwikkeld als mijn 4, wat ws.verklaard dat ik toch zo agressief dingen doorzet vaak.

Let wel…

Een niet onbelangrijke kanttekening hierbij is dat mensen in hun leven vanalles aan- en afleren. De meeste mensen zijn opgevoed door hun ouders en die zijn vaak anders dan jijzelf, en zo hebben ze jou ook in hun kwaliteiten opgevoed. Het is daardoor lastig nog te zien wat er écht in iemands kern zit en wat is aangeleerd. Ofwel nu kwam uit die test 5w4, maar na een weg van persoonlijke ontwikkeling kan daar een ander type uitkomen. En zo giet ‘t altied door, ‘t is noeit gedoan.

Ter afsluiting

Ik heb geprobeerd een klein beetje een beeld te schetsen van de persoon met zijn drijfveren achter de Happy Life Store. Deze persoon is niet altijd even happy geweest. Maar één van de dingen die me wel happy maakten, was weer met mijn eigen business aan de slag te kunnen. Toen ik een naam voor mijn brand moest verzinnen, was “Happy Life” het eerste wat in me opkwam. In the end willen we allemaal, naast een hoop andere dingen, toch vooral happy, gelukkig, zijn. Ik hoop daar via mijn Happy Life Store een klein steentje aan bij te kunnen dragen.